I never really cared until I met you. - 3

Następnego dnia ubrana w bladoróżową sukienkę i w identycznym kolorze balerinki wchodzisz jak zwykle spóźniona do Impresji. Zamierasz, kiedy widzisz Jego siedzącego przy stoliku i pijącego sok pomarańczowy. Przechodzisz obok niejakiego Grzegorza i kiedy stara się Ciebie zatrzymać głośno wzdychasz widząc jak szef zmierza w Twoim kierunku.
-Jak zwykle spóźniona! - zaczyna krzyczeć w Twoim kierunku, ale za bardzo się tym nie przejmujesz.
-To mnie zwolnij! - nie wytrzymujesz i wypowiadasz, a właściwie wykrzykujesz te trzy słowa. Na jego reakcje nie musisz długo czekać.
-Pieniądze prześle na konto, nie wracaj już tutaj. - odwraca się na pięcie i odchodzi zadziornie się uśmiechając. To samo robisz i Ty. Odwracasz się i wychodzisz nie zwracając uwagi na wołanie przyjaciółki. Wychodząc trzaskasz drzwiami i udajesz się w stronę pobliskiego parku. Czujesz się wolna, ale wiesz, że zawiodłaś rodziców, którzy nie będą skakać z radości kiedy ich o tym poinformujesz. Siadasz na jednej z ławek i wyciągasz z torebki telefon, po czym dzwonisz do ojca. Tak jak myślałaś, nie cieszy się z tego powodu. Zdenerwowana rozłączasz się i chowasz telefon. Twarz ukrywasz w dłoniach i rozpłakujesz się. Nie tyle z powodu straty pracy, ale dlatego że nie będziesz mogła pomóc mamie.
-Słyszałem wszystko w kawiarni. - siada obok Ciebie.
-Dziwne, żebyś tego nie słyszał, przecież ten frajer mówił to niemal niesłyszalnie. - ironizujesz i podnosisz się, ale skutecznie Cię zatrzymuje.
-Dlaczego tak Ci zależy na tej pracy? - staje obok Ciebie i wpatruje się w Twoją rozmazaną twarz.
-Bo potrzebuje tej pracy, nie rozumiesz tego?! - wykrzykujesz mu prosto w twarz i odchodzisz. Znów Go zostawiasz samego, aale tym razem nie odpuszcza i biegnie za Tobą. Zatrzymujesz się, a on staje za Tobą, chwyta Cię za rękę o obraca w swoją stronę.
-Dlaczego Ci na tym zależy? - ociera łzy znajdujące się na Twwoim policzku .
-Nie udawaj, że Ci zależy na rozmowie zexmną, bo Ci nie uwierzę. - oddalasz się od niego, ale nie ustępuje. - Doskonale wiem, że chodzi Ci tylko o jedno! - wykrzykujesz, aa on nie zwracając uwagi wpija się w Twoje usta. - Odwal się ode mnie! - odchodzisz i zostawiasz go. Wsiadasz do samochodu i jedziesz w stronę najbliższego baru. Siadasz i prosisz barmana o szkocką z lodem. Zapijasz smutki alkoholem i znów się rozpłakujesz. Na ustach czujesz smak jego delikatnych warg, które dotykały Twoich. Jeździsz kciukiem po swoich ustach i uśmiechasz się sama do siebie. Prosisz o kolejną szklankę alkoholu i zów moczysz w niej usta mając przed oczami Jego wyraz twarzy.


~*~

Więc mamy kolejny rozdział. ;). Trochę więcej niejakiego Grzegorza, ale póki co jeszcze nie ujawnię kim On jest. ;). Może sami na to wpadniecie? ;>

Pozdrawiam, inaccessiblegirl!