Nieodporny mam rozum. - 1.

Wsiadasz do samolotu i rozstajesz się na dobre z miejscem, które przez kilka lat było wielomiesięcznym domem dla Ciebie. Tak, nadeszła pora, aby wreszcie zrobić coś dla siebie. Opuszczasz ekipę Mistrza Polski z kolejnym, jak narazie ostatnim, tytułem w tym miejscu. Wysiadasz w tej cholernie zimnej Rosji i od razu przechodzą Cię ciarki spowodowane przez tę cholerną pogodę. Już po opuszczeniu samolotu czujesz ten cholerny chłód. Doskonale pamiętasz jak w pierwszym roku pobytu w Polsce narzekałeś na ten mróz, który nie był tak silny jak w mroźnej Rosji. Jednak wiesz, że musisz to przetrwać. Przecież nowe doświadczenia są tego warte, prawda?  Tak, właśnie tak sobie to tłumaczysz. Wsiadasz do czekającego na Ciebie autokaru, a po długim staniu w korku wreszcie docierasz do prezesa kazańskiego klubu. Wita Cię szczerym uśmiechem, po czym oprowadza Cię po obiekcie. Na sali spotykasz pozostałych graczy, swoich kolegów. W głębi duszy śmiejesz się ze słowa "koledzy", bo przecież doskonale wiesz, że kolegami jak do tej pory byli rzeszowscy gracze. Witasz się z wszystkimi i idziesz dalej. Kiedy już wiesz co, gdzie, jak, kiedy i po co, żegnasz się i jedziesz do swojego lokum. Od razu zajmujesz łazienkę i bierzesz prysznic, a zaraz po tym układasz się do snu. Budzi Cię dźwięk telefonu, a w sumie budzika. Chowasz głowę w poduszkę, jednak telefon nie daje za wygraną. Niechętnie zwlekasz się z łóżka i zaliczasz poranną toaletę. Wychodzisz zaraz po zjedzeniu śniadania. W szatni przed treningiem wymieniasz się tylko uśmiechami z nowymi "kolegami" , przebierasz się i od razu wychodzisz z szatni na salę. Tam wylewasz z siebie siódme poty poty,  aby pokazać, a w sumie to raczej udowodnić, że nie jesteś bylekim tylko dobrym, a nawet bardzo dobrym graczem, bardzo dobrym siatkarzem. Po powrocie do szatni dziwisz się, że trening był tak lekki, a do tego tak krótki. Dziwisz się jedynie dlatego, że w stolicy podkarpacia nigdy tak nie było i w sumie tamte treningi bardziej Ci się  podobały. A może lubiłeś te treningi jedynie ze wsględu  na asystentkę Kowala? Doskonale zdawałeś sobie sprawę, że Kowal nie zgodzi się na Wasz związek. Właśnie dlatego postanowiłeś podpisać kontrakt z kazańskim Zenitem. Tak, zdecydowanie to było tego powodem, ale Ty tłumaczysz to sobie tym, że każdy musi robić  postępy i w czasie swojej kariery zagrać w najlepszej lidze świata, a przecież  doskonale każdy wie, że za takową teraz uznaje się ligę rosyjską. Owijasz ciało od pasa w dół ręcznikiem i wychodzisz spod prysznica.
-Widać, że zmęczony po pierwszym treningu. - dociera do Ciebie głos jednego z kolegów. Kiwasz jedynie głoową, ubierasz swoje ciuchy, chowasz rzeczy do torby, żegnasz się krótkim "cześć" wypowiedzianym w języku angielskim i wychodzisz. Zmęczony tą drogą od sali do swojego mieszkania oppadasz na kanapę i wyciągasz dzwoniący telefon z kieszeni swoich jeansów. Widząc na wyświetlaczu zdjęcie uradowanego kolegi z ekipy z Rzeszowa od razu odbierasz.

-Cześć. - dociera do Ciebie jego głos. Odpowiadasz i od razu pytasz o córkę trenera. Dziwisz się słysząc jak Ignaczak mówi Ci, że zniknęła. Nie masz pojęcia dlaczego, ale libero tak jakby czyta Ci w myślach i od razu mówi, że zniknęła dzień po aTwoim wyjeździe, kiedy tylko dowiedziała się, że nie założysz już stroju pasiaka i na Podpromiu już Cię nie spotka. Dziękujesz Krzyśkowi za informacje i rozłączasz się. W głowie masz tysiące myśli. Krąży Ci w niej setki pytań i nie potrafisz sobie na nie odpowiedzieć. To boli Cię najbardziej. Dlaczego ona zniknęła? Dlaczego nikt nie wie gdzie ona jest? I dlaczego zniknęła zaraz po Twoim wyjeźddzie?


~*~

Tak oto startujemy z nową opowieścią. ;). Mam nadzieję, że spodoba się Wam i będziecie śledzić jej rozdziały. ;)
Z góry przepraszam za błędy, ale pisałam ten rozdział na telefonie. Mam nadzieję, że wybaczycie. ;)

Pozdrawiam, inaccessiblegirl!